Interview Sr. Eva
Naam: Eva Chubwa
Leeftijd: 43 jaar
Beroep: Administratief medewerker
Hoe lang werk je al in het ziekenhuis van Kabanga? Mijn zesde jaar gaat nu in. Ik ben begonnen als administratief medewerker in 2005.
Wat voor bezigheden heb je binnen het ziekenhuis? Ik ben de administratief medewerker van het ziekenhuis. Ik regel personeelszaken en materiële zaken. Ook regel ik financiële zaken van het ziekenhuis, ik ga onder andere op zoek naar fondsen voor het ziekenhuis. Naast deze bezigheden notuleer ik vergaderingen en houdt ik de staat van het ziekenhuisterrein en de gebouwen in de gaten en kijk ik waar onderhoud nodig is.
Ben je geboren in de regio van Kabanga? Nee ik ben geboren in de regio Kibondo in een dorp dichtbij de grens van Burundi. In 1980 ben ik met mijn familie naar Kasulu verhuisd.
Hoe ben je bij het ziekenhuis betrokken geraakt? Het ziekenhuis is in 2004 overgedragen aan het bisdom van Kigoma. Het bisdom had mensen nodig die in het ziekenhuis konden werken. Op dat moment was ik mijn opleiding tot docent aan het afronden. Ik ben bevoegd om les te geven op een hogere middelbare school. Nadat ik mijn opleiding heb afgerond heb ik een opleiding financieel management van 1 jaar gedaan. Daarna kreeg ik de opdracht van het bisschop om in het ziekenhuis aan het werk te gaan.
Vind je het werk leuk? In het begin vond ik het erg moeilijk om in het ziekenhuis te werken. Het was voor mij erg moeilijk om zoveel mensen te zien overlijden en om niks voor ze te kunnen doen omdat ik geen medische opleiding heb gevolgd. Het heeft me een jaar gekost om over de afdelingen te kunnen lopen zonder dat ik erg verdrietig werd. Ik vind mijn werk nu wel erg leuk. Ik zet me erg in en werk er met heel mijn hart aan om er voor te zorgen dat het ziekenhuis zelfstandig kan functioneren. Ik doe mijn best om geld in te zamelen voor het ziekenhuis. Ik vind het mooi om het ziekenhuis vooruit te zien gaan.
Waar komt je betrokkenheid tot je werk en het ziekenhuis vandaan? Van God. Als lid van de kerk ben je erg toegewijd aan je werk. Als je, je dagelijkse taken niet uitvoert, wat moet je dan doen? Ik zou er niet gelukkig van worden om hele dagen vrij te zijn. Mijn betrokkenheid komt vanuit binnenuit. Mijn ouders zeiden altijd al tegen mij: ‘Als je wilt eten dan moet je er ook voor werken’.
Hoe is het ziekenhuis de afgelopen 5 jaar gegroeid? Ik denk dat het ziekenhuis op een bepaalde manier zeker is gegroeid. Er zijn nog veel uitdagingen op financieel en personeel gebied. Maar het ziekenhuis functioneert goed. Mensen uit dorpen en steden uit de gehele regio komen naar dit ziekenhuis terwijl er ook andere ziekenhuizen dichterbij zijn. Dit zegt wel wat. Toch blijven er veel problemen, vooral op het gebied van het verkrijgen van afgestudeerd personeel en om deze mensen ook in Kabanga te houden.
Wat vind je goed aan de manier waarop het ziekenhuis werkt? De patiënten krijgen een goede behandeling in het ziekenhuis. Als het ziekenhuis er niet zou zijn dan zouden er veel meer mensen ziek zijn en voor hun tijd overlijden. Mensen gaan hier weer weg met meer energie en kunnen terug om voor hun familie te zorgen.
Hoe zou je het ziekenhuis graag in 5 jaar willen zien? Ik heb een mooie droom dat het ziekenhuis over 5 jaar een groot regioziekenhuis is met verschillende specialiteiten en meer personeel. Dat er een kinderarts, gynaecoloog en algemeen chirurg werkzaam zijn binnen het ziekenhuis en dat we meer patiënten kunnen helpen en dat zij allemaal in een eigen bed kunnen liggen. Maar hoe we dit voor elkaar moeten krijgen dat weet ik niet. Er is veel geld en investeringen voor nodig.
Wat vind je leuk aan de omgeving van Kabanga en het ziekenhuis? Ik vind het heel fijn om hier met de andere 4 nonnen te wonen en om samen te werken met alle mensen. We leven hier heel erg samen met elkaar. Ik krijg energie van andere mensen, van het kletsen en lachen. Je hebt elkaar nodig. Ik heb het altijd erg druk, er is veel te doen maar samen met anderen lukt het. Je vind steun bij elkaar.